Jesienny wypad i spotkanie z dzikami
Siedzę sobie sam nad strumykiem, wysoko i głęboko w lesie i... ekhm... powiedzmy patrzę jak grzyby rosną - nie ważne. Dochodzi 22:00, dookoła słychać zwierzęta, drzewa - norma. W pewnym momencie uznałem jednak, że coś te liście przede mną za głośno spadają. Zapalam latarkę i widzę: świnia! 20-30 metrów ode mnie! Na dodatek świecę jej tysiącem lumenów w ryj, a ona nic! W związku z tym wyjąłem telefon i zacząłem nagrywać. Nie udało mi się nagrać wszystkich, jakość też nie jest najlepsza, ale słychać że było niezłe stadko.
Morał: w górach większość strumieni czy potoków płynie w głębokich wąwozach, więc jeśli jest jakieś miejsce gdzie jest łatwy dostęp do wody, to jest to prawdopodobnie wodopój. Wiedziałem o tym, ale miałem problem ze znalezieniem miejscówki i tak wyszło.
Poza tym już dawno tak dobrze się wyjazd nie udał. Przeszedłem solo 35km km w dwa dni, w Beskidzie Żywieckim z Bystrej Podhalańskiej, przez Policę do Hali Śmietanowej. Drugiego dnia powrót zielonym szlakiem. Nocleg na 1050 metrach, w wąwozie, na wysepce pomiędzy ujściami potoku. Temperatura w nocy spadła do plus 5,9C.
Rano wyszedłem z wąwozu, a tam na szczycie jakiś starszy pan pali sobie ognisko i pije piwko. Okazało się, że stary podróżnik i bushcrafter i... spałem właśnie w jego lesie.
Czego się nauczyłem
Normalnie bardzo rzadko paliłem ogniska, bo za dużo roboty. Zakup piły wszystko zmienił. W 30-45 minut można nazbierać suchego opału na 3-4 godziny ogniska, którego nie trzeba bez przerwy pilnować. Pierwszy raz wykorzystałem korę brzozy zamiast gotowej podpałki.
Spałem 13 godzin. To jest największa wada hamaka: nie da się z niego rano wyjść. Między tym a ogniskiem zaczyna brakować czasu na robienie kilometrów i kończy się łażeniem po ciemku.
Zabrałem nowy zimowy tarp by przećwiczyć rozstawianie. Jednak jeśli nie ma potrzeby schować się przed śniegiem, to zdecydowanie wolę spać z uniesionym bokiem by jak najwięcej widzieć. Zostawiłem drzwi otwarte na noc, mimo to czułem się nieswojo widząc tak mało dookoła.
Wybrany sprzęt:
Tarp z drzwiami Hammock Gear - The Journey, sylikonowany poliester, 11ft (~335cm)
Hamak Lesovik Draka.
Podpinka: Cumulus Selva 300, 340gram puchu hydrofobowego.
Kołdra: Cumulus Comforter L500: skrócony o komorę, 460 gram puchu hydrofobowego, Quantum Pro.
Piła: Silky Pocketboy 170-10
Latarka Nitecore New P12
Popularne posty
“Każde buty w końcu przemokną” - wszyscy słyszeli tę starą prawdę ludową. Powinniśmy się z tym pogodzić, czekać na ładną pogodę, albo ubierać kalosze. Ja jednak nie mam zamiaru, chcę chodzić w góry kiedy mam czas, a nie kiedy pogoda pozwoli. Jednocześnie nic mnie tak nie demotywuje jak woda chlupiąca w butach, czy wkładanie stóp do mokrych, zimnych butów o poranku. Dlatego walczę z tematem i chciałem się podzielić tym co udało mi się ustalić po kilku latach chodzenia całorocznie bez patrzenia na pogodę.